Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης

Το τέλος των οργανωμένων κοινωνιών του κλασσικού καπιταλισμού, της φορντικής οργάνωσης της παραγωγής και της ιεραρχικής νεωτερικότητας οδήγησε τις σύγχρονες κοινωνίες σε νέες ελευθερίες και σε νέους κινδύνους. Παρήγαγε επίσης νέες μορφές κατανόησης και διαχείρισης αυτού που η κοινωνιολογία ονόμασε σύγχρονη διακινδύνευση. Η παρόξυνση των διαδικασιών παγκοσμιοποίησης σε συνδυασμό με την μεγέθυνση των ευδαιμονιστικών προσδοκιών του υποκειμένου άνοιξε τον δρόμο σε νέες απειλές. Τις κατέστησε ταυτόχρονα ανυπόφορες. Από την ακραία οικονομική ανασφάλεια, μέχρι τον υγειονομικό τρόπο του COVID19, περνώντας από την μαζική ισλαμιστική τρομοκρατία και τις ποικίλες φυσικές και τεχνολογικές, ο σύγχρονος κόσμος μοιάζει να οργανώνεται όχι τόσο από μεγάλες πολιτικές κινήσεις της Ιστορίας αλλά από την διαρκή αναμέτρηση των κοινωνιών με τον κίνδυνο. Η Ελλάδα έχει μια ενδιαφέρουσα κοινωνική ιστορία διαχείρισης των κινδύνων από την μεταπολεμική περίοδο μέχρι σήμερα που θα εξεταστεί στο μάθημα αυτό, σε συγκριτική προοπτική με άλλες κοινωνίες του αναπτυγμένου καπιταλισμού.